Dost

Unut her şeyi ey dost,

Yaralar beni her göz yaşın,

Gözünden düşen her damla içime işler,

Her damla içimden bir şeyler koparır sanki,

Ağlama ey dostum..

Yaralar beni senin üzgün çehren,

Yaralar beni içindeki yalnızlıkların,

Oysa yanında ben varım,

Ben ve benim umutlarım var ikimize de yetecek

Yalnızlık yaşanmaz yanında biri varken

Yükünü paylaşacak varken

Taşınmaz bir başına

Sevme kimseyi kendinden çok ey dost

En sevdiklerin bile bırakıp gidecekler bir gün seni

Toprak olacaklar 

Her yağmur yağdığında içine çektiğin 

O koku olacak mis gibi

Bakma sen hepimiz yorgunuz bu fanilikten

Hepimiz kızgınız birilerine ve bir şeylere

Ve hepimiz mutlu olmak istiyoruz

Bir gün ve bir şekilde

Umut ediyoruz iyi şeyler olsun diye

Ve umut etmeli insan her daim

Zor olsa da dayanmalı her şeye

Kadim dostum, can dostum, canımın ta içi..

Sen ağlama bırak yağmurlar yağsın gözyaşı misali

Bırak onlar ağlasın senin yerine

Sen güneşe bak her doğuşunda

Ve her doğuşunda umut dolsun içine

Bir bir artsın mutlulukların

Gülsün yüzün 

Ve gözlerin ışıldasın karanlıkta bile

Aydınlatsın her bir yanı

Biter bir şeyler ve yenileri başlar sonra

Kalbinin kapıları kapanır açılmaz sanırsın bir daha

Gözlerin bakmaz olur etrafa

Ne sen sensindir ne de sen bir daha sen olabilirsin

Bilirsin geri gelmeyecek geçen zaman

Keşke diyeceksin belki de ben gibi

Keşke diyecek ve üzüleceksin belki de

Ama düşüneceksin sonra ve anlayacaksın

Anlayacaksın ki her yaşanmışlıkların bir nedeni var

Anlayacak ve ağlamayacaksın artık

Bir nedeni var diyeceksin boşuna yaşanmadı bunlar

Üzülmemeli sevinmeliyim diyeceksin belki de

Yaşadın..sonra okudun fermanını hece hece,

Okudun yok oluşlarını, çırpınışlarını..

Ağladın gecelerce

Yanağından akan gözyaşlarını hissettin 

Yanağından süzülüşlerini gördün

Her damla kopardı belki de senden bir şeyler

Ama hayatın amacı ne diye sor kendine

Sadece para kazanmak ya da ev bark sahibi olmak mı sence

Yoksa doyasıya gülmek, eğlenmek mi

Ne para kazanmak ne de eğlenmek amaç

Amaç sevmek ve sevilmek

Sevmek, sevilmeyeceğini bile bile hatta

Sevmek delicesine hiç kopmayacakmış gibi

Sevmek hiç gitmeyecekmiş gibi

Sevilmek, sahiplenmek birilerince

Ait hissetmek kendini

Göçmen kuşluktan azat olmak

Konmak bir deli yüreğe

Sevmesen de sevilmek birilerince

Ey dost gel etme kıyma bana

Kendine kıydın hadi bana kıyma diyorum sana

Kıyma bana üzme artık kendini

Dayanmalısın her şeye rağmen bu hayata

Dayanmalı ve hatta sabretmeli

Ah dostum benim..

Etrafına baktığında göreceksin her şeyi

Aslında hiç bir şeyin nedensiz olmadığını

Öyle bir bağ var ki aramızda

Elbet  kötülükte iyilikte dönüp dolaşıp gelecektir bize

Ve tekrar diyorum sana 

Bırak her şeyi olduğu gibi

Yükünü teslim et diğerlerine

Akışına bırak her şeyi

Elbet dönecektir ah dediklerin sana 

Ve elbet dönecektir gidenler geri

Başka suret başka koku başka ten..

başka tını olsa da o seste..

Narin yürekli, ince fikirli canım dostuma ithafen...

Anne

    Gideni beklemek ne zor şey ve gideni duyulan hasreti iliklerinde hissetmek.. Ne zor geleceğini bile bile sanki hiç gelmeyecekmiş gibi hissetmek.. Öyle gitmeler vardır ki hayatın kararır, her şey sana renksiz gözükür adeta. Kendini bilemezsin; neydin , ne oldun ve ne olmak istiyordun. Bazende o gitmeler bir kurtuluştur adeta. Kafesinden salıverilmiş bir kuş misali özgür hissedersiniz kendinizi. Üstünüzden koca bir yük  kalkmıştır. Zordur her gidiş ve bekleyiş..
   Babamı beklerdim ben her zaman. Seferinden dönsün ve kucaklasın beni diye beklerdim usanmadan. Her gün sorardım anneme ne zaman  gelecek babam diye. Çocukluk işte sorardık böyle ve annemin işini zorlaştırmaktan başka bir işe yaramazdı bu sorular. Çünkü her soru ona yalnızlığını hatırlatırdı ve çocukları için hayatla tek başına mücadele etmesi gerektiğini. Dayanmalı ve direnmeliydi her şeye tek başına.
   Sonra ben büyüdüm, her şey büyüdü ve yine bekledim babamı. Beklemekten usanmadan hem de. Ama ne o gelecekti ne de sarılacaktı bir daha kızına. Yağmur yağarken o içime çektiğim mis gibi toprak kokusuyla bürünmüştü her bir yanı. Dayanmalıydık, hayatın tüm zorluklarına. Tabi en çokta annem. Ama biliyorduk yalnızlık ne demek az da olsa. Alıştırmıştı bizi babam her gitmelerinde yalnızlığa. Ama hiç gelmeyeceğini bilmek acıtıyordu işte yine de içimi. Acıtıyordu annemin gözlerinden akan her damla. Çocuktuk anlamazdık o zamanlar ölmek nedir? Annemizin gözünde bir damla gözyaşı görmek yeterliydi bizler için. Hayat arkadaşının gittiğine mi yanmalıydı, iki çocukla bir başına kaldığına mı? Kim destek olacaktı ona? Neyi, nasıl yapacaktı?
    Sonra büyüdüm. Ama unutmamalıydım sorumluluklarımı ve yükümden asla şikayet etmemeliydim. Annem hem baba hem anaydı artık bize. Nasıl dayandı yüreği bunca acıya bilemez kimse. Çocukları için bu kadar fedakarlık yapan bir anadır ancak. Yeri gelir temizlikçi olur evinde ana ,yeri gelir doktor. Ne o ne de  bu , anadır o. Yapması gereken işler , geçindirmesi gereken bir ev ve bakması gereken çocukları vardır onun, içindeyse kabuk bağlamış yaralar.

Her zorluğa çocukları uğruna dayanan anam..

İyi evlatlar yetiştirdin bilesin, yüreğin ferah olsun..

Gönlün huzurlu olsun.. Gülücükler hiç eksilmesin çehrenden..

Gözlerinin içi gülsün her daim..

Gülen yüzün, gören gözün her zaman gülsün..

Sen gül ki her bir yan güller açsın..

Sen gül ki her taraf aydınlansın, en ufak bir karartı kalmasın etrafta..

Sen gül ki gülsün yüzümüz..

Annem, anam..

Anneler günün kutlu olsun..

~Kızçen~

masum

Masumiyet

Saflık

İçinde ne bir kin

Ağzında ne de kötü bir söz

Bakışları anlatır her şeyi

Anlatırlar her şeyi o gözler

Tüm sırları ve yalanları

Kandırdın mı sanırsın herkesi

Oysa ne de çok yanılırsın

Aslında sadece kendini kandırırsın

Doğruluk varken yalanlar niye

Mutlu olmak varken birbirini incitmek niye

Güler yüzlü olmak varken asık suratlı olmak niye

Niye niye niye...

neden

neden

neden

Diren

         Bazen sıkılır içimiz nedensiz yere, bazen ise olmadık yerde bir sevinç kaplar içimizi. Ne neden sıkıldığını ne de neden sevindiğimizi bilebiliriz. İnsan hükmedemiyor bazen kendine. Çoğu zaman hükmedemiyor ya o da ayrı mesele.
       Kendimize hükmetmek ne kadar da zor hele de duygularını kontrol edemeyenler için. Birine kızdığımızda hemen ağzımıza geleni söyleriz bazen,karşımızdakinin üzülüp üzülmeyeceğini düşünmeden. Tabi kızmakta gerekmez bazen bir insanı bilmeden sarf ettiğimiz bir söz kırmaya yeter onu. Ne biz farkına varırız kırdığımızın ne de o belli eder kırıldığını. Bir an gelir o yaranın kabuğu tekrar deşilir ama bu sefer çok acı verir. Kontrol etmeli insan kendine, hükmedebilmeli.. Kendini kontrol etmeyi öğrenebildi mi bir insan neler olmaz ki?  Hani annelerimiz babalarımız derler ya büyüdü kocaman oldu benim oğlan ya da kız. Böyle demelerinin bir anlamı da artık kendini daha iyi kontrol edebiliyor kızım ya da oğlum. Her şey zor bilemeyen için. Bilinmeyenden korkar insan. Korkular üstüne gidilmedikçe yenilmezler. O yüzdendir ki üstüne gidilmelidir korkuların ve başarının zevkine varılmalıdır. Nasıl yaparız başarırız bunu diye soracak olursanız size özlü bir söz söylemek isterim "kelin dermanı olsa başına sürermiş"..
       Her şey insanın  kendi gibi olmasıyla başlıyor. Nasılsan öyle davranmalısın insanlara. İşin düşünce yüze gülen sonra da ardından konuşan biri olmamalı insan. Ne biliyim bir insanı arkadan kötüleyip kötüleyip sonra da yüzüne gülüp canımlı cicimli konuşmamalı. Yani insan önce insan olmalı. Kendini başka şeylere benzetmemeli hareket ve sözleriyle. Herkes facebook ya da twitter gibi paylaşım alanlarında onca şey yazıyor. Ünlü insanların, zamanın düşünürlerinin sözlerini paylaşıyorlar. Paylaşanlar da o paylaşımla ilgisi olmayan insanlar. Yani şunu demek istiyorum, örneğin yalan söylemeyin diyor ama kendi yalancının teki. Ağzımızdan çıkan sözlerden, hareketlerimizden sorumluysak ilk başta birine ya da birilerine bir laf derken düşünmeli ben böyle yapıyor muyum diye.

İşin özü:

       Umurunda değil insanların artık hiçbir şey. Her şeye o kadar çok duyarsızlaşmışlar ki siz ne derseniz deyin bir özür dahi dilemiyorlar. Sonra da güvenmek hak getire.

Ya onlara benzeyip boş vereceğiz her şeyi ya da direneceğiz her şeye direndiğimiz gibi. Gördüğümüz dağlar gibi üzerimize kar da yağsa yağmur da, çığ da düşse direneceğiz yıkılmadan, ayakta dimdik.
   
      İnat böyle insanlara, inat tüm zorluklara, inat tüm haksızlıklara, inat hayata...