Dost uğrunda ölmek kolay da
Uğrunda ölünecek dostu bulmak zor derler
Ben bir dost bulmuştum kendime
Hatırlar mısın omzumda ağladığın o günleri
Hatırlar mısın verdiğin sözü bana
Hatırlar mısın üzgün olduğunda yanındaki varlığımı
Hatırlar mısın yaşamak her şeye rağmen güzel dediğimi
Ve yine hatırlar mısın sana yazdığım şiirimi
Üzülme demiştim sana
Üzülünce bende üzülürüm diye
Bakma demiştim sana zarar verenlere
Elbet onlar da çeker cezasını demiştim
Dayanmanı istedim hayata tüm zorluklara rağmen
Sen benim ince yüreklimdin
İnceydin çünkü bilirdin her şeyin en ince yerini
Nereden kopar bilirdin bazı şeylerin
İnceydin çünkü düşünürdün başkaları ne der
Ki bu devirde artık kimse düşünmez oldu bu soruyu
Herkes beni bilemezken daha henüz
Sen asla hakkımda yanlış düşünmezdin
Kalbin benim iyiliğimi de isterdi sadece kendi iyiliğini değil
Sen beni ben olduğum için severdin
Evet bu sendin benim gözümde
Ama aşk gibi işte dostlukta
Göremedim dostumun kötü yanlarını
Sonra da bir baktım ki meğer ben safmışım
Kendimi çok yanlış anlatmışım meğer
Meğer bilmezmiş kıymetimi
Yaptığım onca fedakarlığı görmezmiş, göremezmiş
Bir kahvenin kırk yıl hatırı var demişler atalarımız
Kaldı mı bizde kırk yılın hatırı hiç
Konuşmak kolay rahatsızlıklarını
Ama zor olan kırmadan yapabilmek bazı şeyleri
Kırmadan ve hatta incitmeden
Yanlış anlaşılmak bu olsa gerek
İkimizde de olmuş bir yanlışlık
Yanlış anlatmışsın bana kendini
Dedim ya bilememişim seni
Bense neysem oydum aslında
Ne olmam gerekiyorsa o
Biraz sert olmalıydım herkese karşı
Yeri geldiğinde beni ezemesinler diye
Yaşadığım onca ezilmeye rağmen
Biraz ters davranmalıydım
Yeri geldiğinde bana ters davranılmasın diye
Onca ters davranış görmeme rağmen
Ve evet seviyordum seni
Bir babanın bir çocuğunu sevdiği gibi
İnceden, derinden
Kızıyor gibi gözüküp aslında kendine kızan türden
Ahhh!
Yoruldum kendimi anlatmaktan
Ve yoruldum yanlış anlaşılmalardan
Artık söylemem tek bir kelime
Ardıma bakmam bir kere
Beni ben olarak sevmedikten sonra
Neye yarar yüzüme gülmüşsün arkadaşım demişsin..
Ya da demişsin senin dostunum
Önemli olan benim dostum olman değildi ki
Önemli olan benim senin dostum olmamdı
Ya boşuna dememişler
Dostunun dostu vardır diye
Ki o dost sen değilsindir
Neyse öyle ya da böyle akar köprünün altından sular
Akar tıpkı gözyaşlarım misali
Ama ne bir çağlayan gibi ne de bir şelale
Tıpkı ince bir sızı misali yüreğimde
Açar yol kendine en derine doğru yüreğimin
Ama her şerde vardır bir hayır
Bana da verdin en büyük dersi
Hem de en unutulmazından
Hatırlar mısın bilmem ama ağlarken parçalandı yüreğim
Her gözyaşım da bir parçamı daha kopardım yüreğimin
Ki o parçalarda sen vardın
Senin bana verdiğin her şey
Benim için ifade ettiğin her şey
Ne zamandır hiç böyle olmamıştım
Arkamdan hançerlenmiş gibi hissettim
Nasıl bir duyguydu bilir misin?
Belki bu yazıdan sonra bilirsin
Ama ben deyim sana
Öyle bir acı ki
Sanki bir parçanı alıyorlar senden
Öyle bir acı ki neden böyle oldu diye kendine kızarsın
Öyle bir duygu ki kızamazsın dostum dediğine
Ve sen bilmezsin neden ağladığımı
Kime ve neye kızıp ağladığımı, o hayal kırıklığımı
Her şey yolundaymış gibi davranmandı beni asıl üzen
Yanımda mutluymuşsun gibi davranmandı belki de
Ama ne zormuş ihanete karşı göğüs germek
Ve senin yaptığın gibi hiç bir şey olmamış gibi davranmak
Düşmanından değil dostundan kötülük görmek böyle bir şey olsa gerek
Ama ben yine de her zaman dostum bildim seni
Her halinle kabul ettim olması gerektiği gibi
Kalbimi açtım acıdığında
Paylaştım her şeyimi acısıyla tatlısıyla
Ama bir tek bunu paylaşmadım, paylaşamadım
Ne de olsa bu da geçmişte kalacak
Ve gülüp geçecektik yaptıklarımıza
Belki de en güzel intikamdır sana kötü davranana iyi davranmak
En zor anında yanında olmak ve yardım etmek
Son sözümdür bu sana ve o güne dair olanlara
Mutluydum senle bir zamanlar
Ama ben sevmem ey dost
Yüzüne gülüp içinden fesatlık yapanları
Sevmem yaptığın iyilikleri inkar edenleri
Sevmem beni çıkarı için sevenleri
Sevmem hakkımdaki kötü düşünceleri
Ve evet aldatıldım hem de en hakikisinden
O gün bitti her şey sana dair
Bitti
Her mutlu şey gibi...
