İnsanlar uzak durur
Ağaçlarda çiçekler
Baharın tohumları saçılmış
Dört bir yana
Güneş ısıtır dokunduğu her yeri
Gökyüzünde martılar
Eşsiz şarkılarını bağırırlar
Dur durak bilmeden
Dinleyenlerden habersiz
Sen yoksun...
Etraf karanlık
Belki de sana göre
Bana göre
Kokusu gelir akşam sefasının
Kediler dolanır ayaklarıma
Sevilmek isterler
Severim
Asıl sevmek istediğimi severmişcesine
Gökyüzü simli siyah elbisesini giymiş
Sürünmüş dayanılmaz kokusunu
Dans eder etrafımda
Alır hayallere götürür beni
Sen yoksun...
Etraf soğuk
Gözlerim
Bir yunusun suya dalıp
Tekrar çıkması gibi
Yüzer dalgalar arasında
Elim üşümesin diye ceplerimde
Burnumda bir sızı
Aklımsa
Onu hiç sorma
O fena halde
Sen yoksun...
Etraf kekremsi
Yalnızlığın acılığı
Dudaklarımdan yüreğime...
Dayanılması zor olan
Yalnızlık değil
Sevilenin yokluğu
Elimde çay
Gözlerimde boğaz
Ama manzaram yok
Yanı başımda, yamacımda
Sen yoksun...
Anlayacağın yarim
Ne duyabilirim
Ne görebilirim
Ne tadabilirim
Ne hissedebilirim
Ne koklayabilirim
Sen yokken...
Y.G'ye...
